Sanatçı soyut anlatım içinde minimal bir dil oluşturmaktadır. Geçmişe ait zaman dilimini bugüne taşıyarak bir çeşit hesaplaşmaya giren sanatçı belleklerimizde kalmış, yaşanmışlıkların ve düşünceye bağlı kurguların izleriyle hayatı sorgular. İzleyiciyi bilinçli olarak içinde bulunduğu zaman ve mekandan koparıp resimlerin karşısında kendisi ile yalnız bırakan sanatçı, gerçekleştirdiği tılsımlı imgelerle yeni ifade biçimleri yaratmaktadır.
Özgür betimlemeler olarak ortaya çıkan çıkan resimlerde nesnel görüngülerden daha çok blok halindeki lekesel anlatımlar ağırlıktadır. Kompozisyonlarda ayrıntıdan uzak form ve renk ön plana çıkar. Resimler genel olarak nesnesiz soyut resimlerdir ve belli bir bilinçle yapıldığı ortadadır.
